استادهای دانشگاه رو بردن تو هواپیما
از بلندگو اعلام کردن که"
این هواپیما ساخت دانشجوهای شما هست..!
همه اساتید فرار کردن!
جز یه استاد
پرسیدن :چرا نشستی؟
استاد گفت:اگه این هواپیما ساخت دانشجوهای منه
که شک دارم پرواز بکنه
تازه اگه روشن شه
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
ازهمه گلهای سرخ دنیا متنفر باشیم فقط چون در کودکی وقتی خواستیم گل سرخی را بچینیم
خاری در دستمان فرو رفته است.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
دیگر آرزو کردن و رویا دیدن را از یاد ببریم و جرات زندگی بهتر داشتن را لب تاقچه به
فراموشی بسپاریم، فقط به این خاطر که در گذشته یک یا چند تا از آرزوهایمان اجابت نشدند.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
عزیزی را برای همیشه ترک کنیم فقط به این خاطر که در یک لحظه خطایی از او سر زد و
حرکت اشتباهی انجام داد.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
دیگر درس و مشق را رها کنیم و به سراغ کتاب نرویم فقط چون در یک آزمون نمره خوبی
به دست نیاوردیم و نتوانستیم یک سال قبول شویم.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
دست از تلاش و کوشش برداریم فقط به این دلیل که یک بار در زندگی سماجت و پیگیری ما
بینتیجه ماند.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
همه دستهایی را که برای دوستی به سمت ما دراز میشوند پس بزنیم، فقط به این دلیل که
یک روز، یک دوست غافل به ما خیانت کرد و از اعتماد ما سوء استفاده کرد.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر…
همه شانسها و فرصتهای طلایی همین الان را نادیده بگیریم فقط به این خاطر که در یک یا
چند تا از فرصتها موفق نبودهایم.
فراموش نکنیم که بسیاری اوقات در زندگی وقتی به در بستهای میرسیم و صد کلید در
دستمان است، هرگز نباید انتظار داشته باشیم که کلید در بسته همان کلید اول باشد. شاید
مجبور باشیم صبر کنیم و همه صد کلید را امتحان کنیم تا یکی از آنها در را باز کند. گاهی
اوقات کلید صدم کلیدی است که در را باز میکند و شرط رسیدن به این کلید امتحان کردن نود
و نه کلید دیگر است.
یادمان باشد که زندگی را هرگز نخواهیم فهمید اگر…
کلید صدم را امتحان نکنیم، فقط به این خاطر که نود و نه کلید قبلی جواب ندادند!
از روی همین زمین خوردنها و دوباره بلندشدنهاست که معنای زندگی فهمیده میشود و ما
با تواناییها و قدرتهای درون خود بیشتر آشنا میشویم.
زندگی را نخواهیم فهمید اگر از ترس زمین خوردن هرگز قدم در جاده نگذاریم…
یکی نیس بگه اون واسه قدیما بود الان اوضاع عکس شده...دوره اخرالزمونه والا
تو امتحان دنبال این نیستن چقدر حالیته...
همیشه دنبال اینن که چی بلد نیستی
خدای مهربان را که
نباید فقط در آسمان ها به دنبالش گشت!
می شود خدا را در همینجا میان آدم ها پیدا
کرد...
در دل کسی که امید را به زندگی ناامیدی بر می گرداند.
در چشمان کسی که
خنده را به جای غم در دلها می نشاند.
در دستان کسی که از بزرگی و مهربانیش گره
از کار خیلی ها گشوده...
و در قلب و روح خیلی ها که قد خوبی هایشان به بلندای
آسمان است.
آری. خدا را می شود همه جا دید و احساس کرد...
میتوان زیبا زیست...
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!
لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید...
عشق باشیم و سراسر خورشید...
برین از خدا بترسین ...
ههههههههه کنایه ای به کلاس قلب
باور کن هیچ چیزی در این دنیا ارزشی بالاتر از این ندارد!
غمی را از دل زدودن و لبی را به خنده وا کردن.
فقط خدا می داند بزرگی و بخشندگی قلبی را،
که به ازای هدیه لبخندی،
از تمام دردهای خود گذشته که فقط دیگری را شادتر ببیند...
فقط خدا می داند اندازه این خوبی را، این مهربانی را،
فقط خدا می داند...
